Pukasz...

Dla kogoś ważnego... :)

Pukasz do zamkniętych serca drzwi,
a mnie n i e o b c h o d z i to, co masz do powiedzenia.
Mimo że pozornie jestem tuż obok,
w rzeczywistości dzieli nas t y s i ą c e mil.

Daję Ci to odczuć co dzień,
ale Ty jak na złość nie rozumiesz...
Powiem Ci to, mam nadzieję,
ten o s t a t n i raz…

Biegnę – drzwi zbliżają się tak szybko,
jak ucieka moja pewność siebie.
W końcu... mi brakuje słów - a Ty,
wchodzisz przez n i e p e w n i e lekko uchylone drzwi.

Coś się zmienia, z a b i e r a s z mnie tam,
gdzie jeszcze nigdy nie byłam, nie chciałam być.
To wszystko, co wydawało mi się tak nierealne,
jest tak b l i s k o, za blisko - jak na ten krótki czas.

Z własnej woli wracam, do mojego r e a l n e g o świata,
ale po raz pierwszy c i e s z y mnie Twoja wizyta.

autor

off.course

Napisany: 2008-02-10 Dodano: 2008-02-10 22:39:10

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Monolog Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie