Pupa

Już to wszyscy mędrcy przed wielu wiekami,
udowodnić mogli mnożąc cne powody.
Że pupa potrafi rządzić zawsze nami,
czy to stary człowiek, czy to jest nim młody.

Ewa w raju dała jabłko Adamowi,
By na pupę oczy otworzyć swe raczył.
I tymże to gestem chciała uzmysłowić,
ileż w owym słowie bywa sprośnych znaczeń.

Opadł liść figowy, odsłonił co trzeba,
ujrzał człowiek głębię ludzkiej doniosłości.
Stwierdził że już bliżej nie może być nieba,
ani też tym bardziej cielesnej miłości.

Bóg chciał protestować, zdjął maskę ślepoty,
myślał że ta pupa człowieka zniesmaczy.
Ale tym to czynem pogłębił kłopoty,
robiąc z pupy wiarę…albo tak inaczej.

Szatan gdy już poznał Boga marne plany,
to ze śmiechu tarzał po posadzce smolnej.
Tak był owym gestem szczerze łaskotany,
zwłaszcza że zamiary były nieudolne.

Bo pupa po czasy dzisiaj nam już znane,
udowadnia wszelkie i słuszne powody.
Że jest tym organem który dzieli wianem,
każdemu kto stary czy także i młody.

autor

Grand

Napisany: 2009-09-06 Dodano: 2009-09-26 09:08:35

Ten wiersz przeczytano 848 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie