Pusta mogiła
To czeka nas wszystkich
Skrzynia zapieczętowana wiarą
Ostatnie mieszkanie człowieka
Pudło na stare i zmęczone kości
O których nikt już nie pamięta.
Walizka doświadczeń ludzkich
Kubeł straconej nadziei
Koniec żywota doczesnego
Początek końca drogi
Pusta mogiła
W której ktoś leży
Ktoś kogo nikt już nie pamięta
Ktoś kogo już nikt nie kocha
Czym zawinił ten człowiek?
Co zrobił nie tak w życiu?
Czy nie zasłużył na trochę miłości?
Czy leżeć tak będzie bez celu?
Lecz nic się już nie da zrobić
Zginął i przepadł na wieki
Jego dusza pożegnała się z ciałem
Teraz nawet pamięć po Nim
Nie przetrwa.....
Zginął i przepadł bez pamięci
W pustej mogile......
Żyjmy tak aby nie być tylko wspomnieniem
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.