PUSTKA

Zaklęci w próżni
Zamknięci w przestrzeni
Ogarnięci pustką
Ciszą ogłuszeni
Najgorsze co nas przytłacza
Spada na nas
I zmywa sen z powiek
To PUSTKA

Jeśli trwa, nie chce odejść
zabija, powoli, w mękach
W tęsknocie za końcem

Może trwać tez chwileczkę
W której odbijesz się od dna
Z siłą nadludzką
I wypłyniesz na powierzchnię
ponad wody lustro

Może przytłoczyć
Zgnieść jak robaczka
Lecz czasem jest on, ona, oni...
Którzy podadzą rękę
Przyjaciele, rodzina, najbliżsi
Ci co w życiu najcenniejsi

Oni dodają siły
Wypełniają pustkę
Zagłuszają ciszę
Otoczą, otulą, po prostu będą...

W podziękowaniu wszystkim najbliższym mi osobą . Dziękuję za to, że jesteście ;*;*;**;*

autor

anka 91

Napisany: 2008-06-25 Dodano: 2008-06-26 12:05:34

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie