Pustka

Pozostałeś sam,
Na świecie w którym nikt
Nie zrozumie twego bólu
Siedzisz, zamurowany szokiem
Patrzysz przed siebie
W przestrzeń,
Oddychasz nieświadomie,
Nie chcąc

Istniejesz by nadgonic myśli życia,
Horror popiołów
Z pustych miejsc przy stole
Przed tobą,
Widzisz ich radosne oczy
Słyszysz niewinne głosy
Beztroskiego śmiechu

Opiekuje sie nimi żona,
Ona razem z Bogiem.
Zabrała dzieci ze sobą

-Pożar w St. Cathrines, Ont. Canada

autor

BB

Napisany: 2004-11-13 Dodano: 2004-11-15 16:00:58

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie