Pustynia samotności...

Jak samotny duch przemierzam tą pustynię,
Pełną samotności, smutku i łez,
Lecz teraz coś uczynię,
Że moje życie będzie pachniało jak bez.

Tylko co ja mam zrobić,
Sam na tej oazie,
Mam swój cień pobić?
Nie, zrobię coś innego na razie.

Zacznę biec przed siebie,
Może coś mnie zabije,
I wyląduje w Niebie?
Nie bo poderżnę temu czemuś szyje.

Mam, znalazłem swoją krainę,
Jednak nie, to fatamorgana,
Pewnie samotny na tym piasku zginę,
Bo miłość jest mi odebrana.

autor

Czarny

Napisany: 2006-09-19 Dodano: 2006-09-19 20:30:02

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie