Pytania samotności
wiersz, który powstał bardzo spontanicznie w odezwie na wewnętrzne cierpienie i braku odpowiedzi na podstawowe ludzkie pytania. Ten wiersz to moje wnętrze.
Gdzie? Kiedy? Po co? Dlaczego?
Pytania bez odpowiedzi
codziennie coraz głębiej ściskające
przyduszone już serce.
Dokąd chcę iść - wiem.
Dokąd zmierzam - nie mam pojęcia.
Czym jest ludzkie życie - miliony
odpowiedzi,
ale po co ja żyję - nie ma ani jednej.
Nie ma złych ludzi, lecz gdzie szukać
dobrych?
Czy w ogóle ludzie istnieją?
Czy może człowieczeństwo opuściło już
dwunogie stworzenia zżerające się
wzajemnie
bez chwili refleksji.
Wciąż biegniemy do przodu - lecz jaki nasz
cel?
Patrzę w niebo, pytając Boga,
jak pojąć sens mojej egzystencji.
Dlaczego cierpię, mając pozornie
wszystko?
Ale on nie odpowiada...
Pytam więc ponownie: Czy ty w ogóle
istniejesz?
W odpowiedzi otrzymuję hałaśliwą ciszę.
Ciszę, która uwięziona w mojej duszy
straszliwie krzyczy, wołając pomocy.
Lecz nikt jej nie słyszy...
A ty? Czym dla Ciebie jest życie? "Zatrzymaj się na chwilę i pomyśl po co żyjesz"
Komentarze (6)
Masz bardzo bogate wnętrze!
Pustka byłaby straszna. Nie potrzebne jest
rozmyślanie, szkoda cennego czasu a życie ucieka.
Pozdrawiam.+
dobre pytanie po co zyje ja zyje dla kogos
Pozdrawiam i witam :)
Moje życie to maraton. Codziennie biegnę by nie
przegrać dnia :)
Cóż.., Życie to Miłość bezwarunkowa. Każdy kto ją daje
otrzymuje w zamian dużo więcej. Pozdrawiam.
Zastanawiam sie, tak samo jak Ty, w swoim monologu,
pozdrawiam.