Quo vadis

Śniegu biel, niewinności kolorem prószy
Płatek wiruje w rytm wiatru szumu
Otula puchem świata kawałek
I zmrozi urodzaj życia ludzkiego
W serca lodu brak woli
Odśnieżyć uczucia własnego losu

Quo vadis

W otchłań winy i samounicestwienia
W kolorze czerni twe całe oblicze
Krzykiem rozpaczy torujesz drogę
A na końcu znajdziesz zwłoki spalone

Quo vadis

Bezpowrotnemu przemijaniu źródła
Uschniętemu w pogoni za sztucznym życiem
Z przewodnikiem ciemności, bez sumieniem
Niewinność zamieniona w nicość
Nicością torujemy szlak piekielny

Quo vadis

Przez zaspy wiecznej udręki
Przebijamy biel niewinności
Która umarła z brakiem wiary
Ciało oziębłością już pachnie
I kosą skoszony kwiat będzie

Quo vadis

Bez duszy niewinnej i oblicza w bieli
Gdzie zajdziemy ?
Obudź swą wiarę przed, by nie przyszła

POST FACTUM.......skoszenia

autor

Gaudium cum pace

Napisany: 2007-02-02 Dodano: 2007-02-03 00:30:20

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie