Razem
Drzewa stanęły w zielonej zadumie
Wiatry ustały od dłuższego wiania
Kto taką ciszę ponazywać umie
Jedynie ptaków poranne śpiewania
Owe opowieści o sile miłości
Która się rozmarza rozdaje i mości
W chęciach pomiędzy w skracaniu dystansu
I w oczach maślanych spragnionych kochanków
Przecież samotne budowanie gniazda
Mało wydajne i komu potrzebne
Ruszajcie zatem każdego poranka
W wiosenną podróż marząc wielkie rzeczy
autor
AAnanke
Dodano: 2024-04-28 21:22:01
Ten wiersz przeczytano 273 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Oczywiście tylko razem:)))
Pięknie o relacji człowieka z naturą... wersy pachną
wiosną i optymizmem. Natura budzi się do życia, a wraz
z nią i nasze instynkty. Ruszajmy zatem... szukać
swego szczęścia i spełniajmy marzenia. Kochajmy,
zakładajmy "gniazda", pielęgnujmy miłość...
Śliczny wiersz!
Wersy pełne życia... przepełnione wiosennym ciepłem i
radością.
Mądra puenta!
Serdecznie Cię pozdrawiam
Dobry wiersz.
Pozdrawiam :)
Wiersz celebruje jedność natury i miłości.
(+)
6
Budowanie razem ma sens - czy widział ktoś "singli" w
świecie przyrody? ;))
Wiosennie rozmarzyłaś mnie tym wierszem :)
Pozdrawiam cieplutko :)
Pewnie, po co gniazdo jednemu?
Umrze z nudów.
Głos mój!
Czy wielkie rzecz można tylko marząc osiągnąć?
Chyba jakiegoś eliksiru należałoby dodać, by reakcja
chemiczna wszczęła swe działanie i pozamieniała smutki
na kochania.
Przecież samotne budowanie gniazda
Mało wydajne i komu potrzebne
- dokładnie tak jest.
Wiosna przyrodę budzi ze snu zimowego. Niesie dobrą
energię i barwne radosne chwile. Ślę moc serdeczności
i uścisków:)