W rękak Pana Boga

przemyślenia gwarowe

W rękak Pana Boga…
(gorące mysli)

Kie obzierom te syćkie spotkania przedstawicieli syćkik państw Uni Europejskiej to się mi widzi ze ojcem ojcyzn powinien być Ojciec w niebie, bocem ze tak pisoł Zygmunt Krasiński.
Pisoł tyz o tym jako momy dziękowac za tyn dar jakom jest Ojcyzna ftorom radzi widzimy tak jako Pon Jezus rod widzioł ziemie na ftorej się urodziył…
Miyłość Ojcyzny to nie puste słowa ino powazno sprawa.Winniśmy jom budować,coby była wielko i mocno.Tako rodzi się z wyłącnie prawyk i ucciwyk ludzi,mocnyk zywyk twardyk skoli nie z piosku…Totyz jako podwaliny pod niom kładziemy tak jako przodkowie nasi nasom miyłość do Ojcyzny,przykozania Boze jako święty dekalog prawa bozego…
Spoiwem zaś niek będzie miyłość tako jakom nos obdarzył Syn Bozy dlo jej lepsej przysłości…Abyście się wzajemnie miyłowali nie byli prociw sobie ino wybocali swoim prześladowcom…
Bo więcej trza słuchać Pana Boga a nie ludzi bo Pon Bóg jest nieomylny a my furt błądzimy…Oddawać co Bozego Bogu a co cesarskie cesorzowi tak nos ucył Pon Jezus…
Wtej będziemy prowdziwymi patriotami kie nojlepiej bedziemysłuzyć i zycyć Ojcyźnie nasej coby zawse była wierno Panu Bogu, bo już downi Polocy godali nom ze abo Polska będzie wierno Panu Bogu abo jej nie będzie…
Kielo razyj stajemy przed tym pytaniem o patriotyzm i miyłość Ojcyzny to bocmy se ze momy dlo tej wspólnej Matki pracować i mo nos obowiązować zasada ze zawse na piyrsym planie jest Pon Bóg i bocyć ze to w Jego rękak jest Ojcyzna nasa… nie w cyik innyk…takie som jest moje przemyślenia…Haj
Ignacy Krasicki
Hymnn do miłości Ojczyzny;
Hymn do miłości ojczyzny
Święta miłości kochanej Ojczyzny,
Czują Cię tylko umysły poczciwe !
Dla ciebie zjadłe smakują trucizny,
Dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe.
Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny,
Gnieździsz w umyśle rozkoszy prawdziwe.
Byle cię można wspomóc, byle wspierać,
Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.

Wolności ! której dobra nie docieka
Gmin jarzma zwykły, nikczemny i podły,
Cecho dusz wielkich ! ozdobo człowieka,
Strumieniu boski, cnót zaszczycon źródły !
Tyś tarczą twoich Polaków od wieka,
Z ciebie się pasmem szczęścia nasze wiodły.
Większaś nad przemoc ! A kto ciebie godny -
Pokruszył jarzma, albo padł swobodny

autor

skorusa

Napisany: 2019-06-03 Dodano: 2019-06-03 09:21:35

Ten wiersz przeczytano 1277 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie