Requiem

Schronienie wam w mroku pięknym.
Zimno i ból śmierci,
Żyliście nie żyjąc nigdy,
To wasze istnienie.

Mądrość wieków umysłów tych,
Siła niezrównana,
Duma szacunku pragnąca.
Tym byliście dla mnie.

Dla niezwyciężonych śpiewam.
Dziś w żałobie znikam,
Szczerząc kły, obnażając ból
Ku słońcu martwemu.

Patrzę ku tobie, wzywając
Twe imię przeklęte.
Czuję mój ból, chowając się
Przegrywając pojedynek.

Zemszczę się, wytrwam w mordercy
I znajdę oprawców.
Tchórzy, co niesprawiedliwie
We śnie was zranili.

Dla niezwyciężonych śpiewam.
Dziś w żałobie znikam,
By jutro z zemstą powrócić
Krwią na ustach martwych.

Słońce rani moje oczy,
Odwieczny morderca.
I w żałobę się obracam,
Jak oni w perzynę.

Odarta z twych uczuć ludzkich,
Tęsknię w pustym bólu.
Już nie żyjąc, nie kochając,
Pragnąc ustawicznie.

Krew spływająca z mej bieli.
Marząc nieustannie,
Szczerząc kły, obnażając ból
Ku słońcu martwemu.

Ból zadaje i nim żyję,
Mimo chcenia mego.
Instynktem rasy wiedziona
Zabijam i piję.

Przekleństwem rasy wspaniałej
Pragnienia ich i z tym
Walczę, lecz wyzbyć się nie chcę
Jednego pragnienia.

Krew spływająca z mej bieli.
Marząc nieustannie,
By jutro z zemstą powrócić,
Krwią na ustach martwych.

autor

Elbereth Luthien

Dodano: 2005-12-18 12:53:40

Ten wiersz przeczytano 704 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie