Rok później

Pośrodku łąki drzewo samotne.
Towarzyszy mu inicjałów naszych rana.
W sercu tulą się do siebie
Tajemnicze literki...
Tylko mnie zwierzają się
Z sensu swego istnienia.
Ze łzami w oczach przytakuję,
Bo choć nie jesteśmy już razem,
Myślami powracam do tych chwil
paru, w których tu trwaliśmy.
Przekreślam serce, łamiąc paznokieć,
Połowę zostawiam, wciąż pragnącą drugiej.
Wgryzam się mocno, spijam soki drzewa.
Łudząc się wizją owocu dojrzałego,
Suchy liść gładzi mnie po głowie.
Mały robak przygląda się ciekawie,
Syty i zadowolony.
Ja pewna, że to on zjadł moje marzenie.

autor

magda90

Dodano: 2006-07-12 09:56:30

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie