Rozdwojenie
Pokręcone moje życie,
sen i jawa warkocz tworzy.
Przez zamknięte usta pytam.
- Gdzie w tym jest sens? O mój Boże.
Myśli zawsze w jedną stronę,
za myślami serce rusza.
Rozum pojąć mógłby wiele,
ale nie wie gdzie chce dusza.
Wieczna walka wciąż się toczy,
dusza się nie zgodzi z ciałem.
Chociaż domem jej przez lata
to zalewa mrokiem białym.
Dusza sercu każe kochać,
rozum szepcze inne słowa.
Do połowy jestem tutaj,
a tam druga ma polowa.
autor
Gorzka_kawa
Dodano: 2024-01-31 06:11:25
Ten wiersz przeczytano 436 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Życiowe rozterki.
Pozdrawiam :)
Z podobaniem melancholii,
pozdrawiam serdecznie:)
Ujmujacy wiersz. Pozdrawiam Kawo :)
Myśli zawsze w jedna stronę. To zapewne dobrze. Myślę
że lepiej mieć twarda podstawę niż miotać sie jak Żyd
po pustym sklepie. A że dysza ma problemy z ciałem to
nic nowego. Zatem ta pokręconość pozorna nosi wyraźne
znamiona normalności. Pozdrawiam z uśmiechem:)))
A życie trwa- i kiedy tak jest jest pięknie
Piękny.
To trudne zagadki do rozwiązania. Serce najczęściej
nie zgadza się z rozumem. Ale myślę, że kto jak kto
ale Ty Kawusiu rozwiążesz bez bólu ten problem.
Pozdrawiam serdecznie.
Myślę, że wielu z nas tak ma...
Pozdrawiam Kawo
"Myśli zawsze w jedną stronę,
za myślami serce rusza.
Rozum pojąć mógłby wiele,
ale nie wie gdzie chce dusza."
Bywa i tak.
Pozdrawiam :)
Ujmujący i ciepły wiersz!
Najgorsze są rozterki... i serce często nie słucha, co
podpowiada rozum.
Samo życie.
Serdecznie pozdrawiam
O, tak, te zmagania nie mają końca...
Pozdrawiam z podobaniem :)
Niestety ciężko pogodzić serce z rozumem. Pozdrawiam
serdecznie z podobaniem:)
bardzo fajny wiersz o rozterkach sercowo- umysłowych.
Dom którego już nie ma.
Jest zawsze- w sercu.
W każdym z nas drzemią dwie natury, w skrócie: dobra i
zła. Wiersz dowodzi tej tezy opisując obraz
wewnętrznego konfliktu między duszą a rozumem,
ukazując trudność zrozumienia sensu życia i
niejednoznaczność dążenia do harmonii między dwoma
sferami egzystencji.
(+)