Rozmodlony wiatr

Powiewem rodzi ciche marzenia,
wietrzną modlitwą otula słowa,
graniem Hasiora świat rozkołysze,
rozbałamuci, czasem rozśpiewa.

I płynie niebem litania smutna,
odziana bielą nagich obłoków,
rozrzewnia życie melodią wzruszeń,
głosem anioła, hen gdzieś wysoko.

Fatamorganą drży ludzkie serce,
chwyta uparcie słowne wersety,
rozwiane myśli burzanem turla,
tęczę przebarwia tancerz ulotny.

Wzniósł w górę dłonie wiatr rozmodlony,
kierując prosto do Boga w niebie,
prosi, by ludzkość na całej ziemi,
była szczęśliwa - lecz czy tak będzie .

05.01.2010

autor

czerges

Napisany: 2011-01-05 Dodano: 2011-01-24 10:46:20

Ten wiersz przeczytano 713 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie