Rozpamiętuję
łzy
powoli spływają
rozpamiętuję to
co przeminęło z wiatrem
każdy dzień był udręką
każde słowo
rozszarpywało mnie
na strzępy
muszę się obudzić
z letargu
podnieść z kolan
na które upadłam
po ciosie
w samo serce
a mogły być
kwiaty
uśmiech na twarzy
splecione ręce
każde wejście i wyjście
byłoby
znaczone szczęściem
gdzie podział się
tamten człowiek
ujmujący
czarujący
wyszedł z domu
powrócił lucyfer
Autor Waldi
autor
waldi1
Dodano: 2020-06-17 00:00:28
Ten wiersz przeczytano 642 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
maska opadła, natura wilka zwyciężyła.
Życie czasem ponuro zaskakuje.
Mam podobnie jak Chrystiana...
Piękny.
Ból, nie umiem dalej napisac.
Przejmujące pozdrawiam
dlaczego to zło powróciło Waldi ???