Rozstanie

Późno już, noc zapadła ciemna i głucha,
Za oknami wiatr gwiżdże, szarpie się i dmucha.
Księżyca nie widać, schowany za chmurami
Śpi, zapomniał, nie martwi się nami.
Gdzie jesteś?! Czemu zostawiłeś mnie samą??
Zostawiłeś na los, na złych ludzi zdaną...
A myślałam że mnie kochasz, że szczęśliwa być mogę,
Planowałam już przyszłość, naszą wspólną drogę.
Teraz nie wierzę już w szczęście, ani w przeznaczenie...
Czekam aż minie ból, przyjdzie ukojenie.
Zbuduję życie na nowo, bez Ciebie Kochany,
Lecz w sercu pozostaną rozdrapane rany,
Bo zastąpić mi Ciebie nikt nie mógł i nie może,
Jestem jak w pułapce, nikt mi nie pomoże.
Lecz życie takie jest: omamia, obietnicą kusi,
A potem pędzi dalej, człowiek sam walczyć musi.
I w życiu zazwyczaj tak właśnie bywa,
Że SZCZĘŚCIA się nie złowi choć blisko pływa....

autor

Tanglit

Dodano: 2004-09-10 20:16:42

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie