Rozsypane paciorki

rozsypały się i chyba już czas
dni minionych paciorki pozbierać
na wspólną nitkę nawlec je
dopatrzyć się w nich kolorów

czas zawiesić na szyjach nowy
choć ze wspomnień utkany łańcuszek
czas zespolić serca i usta
by były silnym ogniwem

wziąć kłódke i zamek przekluczyć w niej
jednym jedynym kluczem
nie patrząc nie odwracając się na złe
daleko za siebie wyrzucić

autor

aanka

Napisany: 2009-05-01 Dodano: 2009-08-01 11:40:46

Ten wiersz przeczytano 1425 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie