I ROZSZEPTAŁY SIĘ OGRODY

I ROZSZEPTAŁY SIĘ OGRODY

To
takie proste powiedziałeś
gwiazdy rodzą się w sercach
to białe noce bez snu na próżno
rozpalonego słońca smak
gdy oddalasz rękę czuję ból
przebiegam tysiące kilometrów
kręcąc się w kółko
rozbudzenie na każdy dźwięk
płonie świat

wyciąga zewsząd dłonie drapieżnie
można uklęknąć jak teraz! zaraz
ściany znikają jest tylko tlen błękit
oddech czysty zachłysnąć się nim naprawdę
reakcja piorunująca czerwień
z ciszy poukładanych stronic z ekslibrisem
znakiem błyskawicy w przeczuwalnym zagadce kosmosu


wiem...biegnę do ciebie wiatr zrywa granice
boję się że zmiecie wszystko... ocal bądź
we wspólnym kodzie utkwił jeden
rozkapryszony zmienny słodki w drżenie wpadł
pomyślnej żywotności zdrowej livingness
zachłysnąć się chce muzyką napełniać kielichy
tam kwiaty ludzie i księżyc świecą to życie


jesteś silny! zatrzymaj ten czas

Łódź,04.11.2008 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2008-11-04 11:42:51

Ten wiersz przeczytano 702 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie