Rubajjaty o winie*

Inspiracja: rubajjaty Hafiza

Nieraz ja złote wino w towarzystwie miłem
Przy syringach i lutniach pełną czarą piłem.
Wiem Panie: Jesteś wielki, a ja proch przy Tobie,
Różnica to: Czym trzeźwym, czym pijanym pyłem?

Picie: kamień milowy do piekła jest drogi.
Wiem Panie jak rujnują życie nam nałogi.
Picie grzechem. O ile jednak większym grzechem
Jest bogactwo meczetów, gdy tylu ubogich?

Koń w galopie, a ciało kochanej kobiety
W tańcu ujawnia swoje powaby, zalety.
Wino umysł rozjaśnia i serce raduje
I do innych rozkoszy udziela podniety.

Kiedyś Ty świat z niczego raczył stworzyć Panie,
Stworzyłeś krzewy winne i spojrzawszy na nie
Uznałeś, że są dobre (jak nas uczy Pismo).
Cóż zatem jest przyczyną, że zmieniłeś zdanie?

Kiedy ja jedną ręką obejmę dziewczynę,
A drugą trzymam czarę z falerneńskim winem
Zapominam o smutkach. Czy Cię gorszy Panie,
Że ból mój mija wcześniej, zanim ja przeminę?

Każesz Panie nam kochać. Wino miłość mnoży.
Gdy niezdobyta piękność na człeka się sroży,
To nie do uwierzenia: Wino chłód jej zmienia
W miłość stokroć piękniejszą od miłości Bożej.

* Islam zabrania swoim wyznawcom picia wina.

autor

jastrz

Napisany: 2020-01-12 Dodano: 2020-01-13 00:00:44

Ten wiersz przeczytano 3862 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie