Rzecz o duszy przemarzniętej życiem

Weź w objęcia tą duszę zlęknioną
Spraw niech się wreszcie przekona,
Że za szczęście nie zawsze płaci się bólem,
Że nie tylko od święta ktoś może objąć czule.

Weź w objęcia tą duszę samotną
Niech smutne oczy wreszcie od łez odpoczną,
Niech dłonie zmarznięte ciesza się ciepłem,
Niech zakurzone marzenia odetchną świeżym powietrzem.

Weź w objęcia duszę ta konającą
Przywróć wiarę, że ktoś troszczy się o nią.
Niech poczuje zrozumienia i czułosci smak
Zanim cicho opuści obojętny, jedyny znany jej świat!

autor

~somebody~

Dodano: 2006-08-03 10:08:34

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie