rzucę jej pod nogi
szczęśliwej drogi już w twarz prosto nie
patrzę
spojrzenie głębokie północne rozdzieli
w angielskiej mgle zaginie kontakt(owych)
szkieł
para(mount) pictures dla snów nakręci
filmy
wierszem prześlę kosz róż(owych)
okularów
macham haftowaną wszystkie puste rogi
jeszcze przez pół godziny jesteś w
tunelu
światłem stacja folkestone wysiadać
gaśniesz
złą przeszłość przekreślasz lewostronnym
ruchem
docierasz do celu strzały wciąż tkwią w
sercu
wycieram żal w jednorazową chusteczkę
smutkiem haftowaną ciszy podaruję
autor
czuły szept
Dodano: 2009-12-26 13:50:32
Ten wiersz przeczytano 1165 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Rzucona chusteczka pod nogi, zachęca do podniesienia,
ale jednorazowa nie. Wyraźnie chcesz sie jej pozbyć.
ładny wiersz, zatrzymuje, podoba mi się.
WIERSZ BARDZO NASTROJOWY:)
DAJE +
POZDRAWIAM
Moim skromnym zdaniem , ładnie to wszystko spięte
klamrą nostalgii i smutku.
ładny i smutkiem przepełniony wiersz, ciekawe
przenośnie , dobrze się czyta ...pozdrawiam
Znakomity wiersz. Z uznaniem daję + i proszę o
następne wiersze....
Pięknie piszesz o rozstaniu, zamieniasz smutek w
niezwykłe obrazy
Podoba mi się: emocjonalnie czuję, że jesteś zdolna
doskonalić swój warsztat. Chusteczka rzucona pod nogi,
to rozstanie ostateczne?, ale klimat ciepły, więc może
jednak- nie? albo ulga, że coś się skończyło,
pozostawiając refleksię i poszerzając nam prawdę o
sobie... Chusteczka ładnie poodmieniana w obrazach,
metaforyczna.
Nie raz chciałem rzucić jej pod nogi rogi.
...taką jednorazową można wyrzucić ale nie tę
haftowaną....piękną przeszłośćią i wspomnieniami bo
nic nie znaczymy bez wspomnień....
fajny wiersz. pozdrawiam ;))
Po uwagach zerknąłem na "czule szeptane" wiersze
(kilka): dobre, choć poprawiłbym to i owo. Puenta o
staruszce przed Wigilią słaba, bez podbicia końcowego
efektu. No i te kropki, tu wyżej, całkiem zbędne, przy
otwierających minuskułach; przecinki tak, bo regulują
oddech, a frazy się kończą linijkowo przecież, jak
widać.. Odnośnie Dosiego, to można tak i tak, czyli
rownież rozdzielnie... A co do niekofigurowania się -
to jest podobnie jak z abstrakcją i malarstwem nie
figuratywnym czyli niefiguracją. Na obrazie bełtał,
niefigurował, a niekonfigurować także miał prawo, bo
np. nie lubil internetu. Dziękuję jednak i pozdrawiam
serdecznie ---
ładny wiersz :) bravo
rozstania zawsze są smutne,ale pozostaje nadzieja ,ze
będzie znowu spotkanie ...pozdrawiam świątecznie
haftowaną wspomnieniem i piękną przeszłością teraz
tylko pozostaje otulić czułością; jak zwykle ujmujesz
ciepłem wyrażonym w każdym wersie.
ciekawe słowa,ładny wiersz