Samodeprecjacja

Gdzieś w tłumie wypatrzona
wyłuskana z ziaren pustyni
odarta ze wstydu po chwili
wpatrywania się w przestrzeń.

Zalana potokiem słów, rzeką
pełną czułych pieszczot.
Porwana przez potok, zatopiona
w kropli potu z jego czoła.

W którymś zaułku przygwożdżona
jak okaz motyla w gablotce.
Chętna by szarpnąć i odlecieć,
chęć jednak nad chęcią góruje.

Niedoceniona, opuszczona, sama?
Tylko w umyśle, tylko w umyśle...
Odziera się, topi, krzyżuje,
by zaprzeczyć temu, w co wierzy.

autor

shiverin

Dodano: 2009-03-09 18:35:09

Ten wiersz przeczytano 1179 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie