Samokrytyka

Trudno szukać wad u siebie,
nie pozwala duma własna,
by się czuć pod siódmym niebem,
nie jak tytan, a jak krasnal.

Czasem łatwiej z wielu względów,
być od siebie nieco z dala,
by nie widząc swoich błędów,
twierdzić że to świat oszalał.

Głuchym być na duszy jęki,
tępo tkwić w samozachwycie,
aż do bólu ściskać szczęki,
a za wszystko winić życie.

Krytykować cudze gusty,
mieć gorącą linię z niebem,
a wewnętrznie zostać pustym
i kompletnie nie znać siebie.

Lecz gdy los w samotność rzuci,
przyjdzie maskę zdjąć obłudną,
chociaż nikt nie bałamuci,
to wytrzymać z sobą trudno.

autor

karat

Napisany: 2012-11-11 Dodano: 2013-01-06 07:48:53

Ten wiersz przeczytano 1287 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie