Samotna
Za moment skończy się lato,
ona znów zacznie marzyć,
o pięknej, słonecznej wiośnie,
wzdychając, co się wydarzy?
Gdy uśnie, płatki opadną,
w nieznane z wiatrem odlecą,
smutkiem owinie się wokół,
jeszcze nie, powie - dlaczego?.
Stroiszem będzie okryta,
by zimą zbytnio nie zmarzła,
maleńka, czerwona róża,
którą chłód bardzo przeraża.
Przeczeka mrozy w zaciszu,
samotnie w małym ogrodzie,
tak aby ją znów podziwiać,
o ciepłej, wiosennej porze.
autor
Ola
Dodano: 2013-08-10 02:25:27
Ten wiersz przeczytano 2521 razy
Oddanych głosów: 65
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (42)
Spróbuj:)
Piękny wiersz, warty pielęgnacji:)
Spróbuje dopracować, Olu.
Buziaki
ładny klimat, gdybyś wyrównała rytm, byłby naprawdę
dobry wiersz; /o nasłonecznionej wiośnie/ zmieniłabym
przymiotnik na inny, może - rozsłonecznionej?
pozdrawiam, Olu:)
Ładnie, czasem i ludzie są jak te róże...
Pozdrawiam:)
Fajny wiersz :)
Bardzo fajny wiersz, z klimatem. Dosłownie i w
przenośni. :))
Pozdrawiam.
Olu, mimo,że piszesz,że wiersz nieregularny, to
polecał bym trzymać rytm, wtedy wiersz lepiej płynie,
lepiej się czyta.
Masz 8-sylabowy, jak byś zrobiła rytm 4/4 lub 5/3
wiersz by tańczył.
To Twój wiersz, zrobisz co zechcesz.
Pozdrawiam
Witam serdecznie w sobotni poranek. Dziękuję za
komentarze. Miłego dnia
Pięknie o róży, która wymaga tego,by się o nią
troszczyć, jak o każde piękno.Pozdrawiam.
Wierzę, że przezimuje i wiosny doczeka:)
Opatulimy różyczkę ciepłym szaliczkiem i
przetrwa!Miłego dnia Ola:))
Lato się do nas uśmiecha radośnie,
więc po cóż marzyć o wiośnie!
Pozdrawiam!