Samotność

Samotność

Samotność to taka wielka trwoga
Klęcząc wznosisz wysoko ręce do Boga
I Wołasz: Boże ty mój jedyny!!
Czy we mnie jest aż tyle winy?!

W głowie masz obrazy z minionych lat
I pytasz: Jak tak mógł zmienić się mój świat?
Skąd we mnie tyle bólu i złości?
Dobrze wiesz, że życie nie zna litości

Zatraciłeś już wszelkie wartości
I żyjesz w świecie bez tej jednej miłości
Głowę masz spuszczoną, kark zgięty
Czujesz się taki brudny i zmięty

Już wiesz,
Jesteś Zamknięty

Wołasz LITOŚCI, POMOCY!!!
Ale z Ciebie żaden dźwięk nie wychodzi
Wyciągasz ręce w geście rozpaczy
Ale Tobie nikt już nie wybaczy.

autor

Hobbit

Napisany: 2015-05-04 Dodano: 2015-05-04 11:43:15

Ten wiersz przeczytano 822 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie