Samotność

Kiedy za oknem znów pada deszcz, ze smutku oczy swe wycieram z łez.
Spoglądam wstecz...
Tak wiele zmarnowałam serc, tak wiele znów wylałam gorzkich łez.
Tak wiele bólu rozsiałam wszerz...z obawy przed miłością chowając się.
Teraz wiem jak bardzo kochałam Cię, tak bardzo bojąc do tego jednocześnie przyznać się.
Lecz Ty kochać mnie nie chciałeś, nigdy pokochać mnie nie umiałeś.

Odszedłeś tak daleko, w oddali samą zostawiając mnie.
Odszedłeś, nim do siebie zdążyliśmy tak naprawdę zbliżyć się...
Uciekłeś? a może po prostu bałeś się?
Twa cierpliwość znów skończyła się.
Zostałam sama, bo tak bardzo miłości się bałam.
Zostałam sama, choć tak bardzo wciąż kochałam.

Te łzy, co tak bardzo teraz palą,
Te słowa co tak wiele zdradzają,
Ten smutek, co wciąż w moim sercu gości.
Ta tęsknota, co, co wieczór mnie nachodzi, by Cię dotknąć, by Cię znów zobaczyć...
Zostałam sama, bo miłości tak bardzo się bałam.





Zamknij okno

Dlaczego...?

autor

anne

Napisany: 2005-08-23 Dodano: 2005-08-26 16:24:18

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie