Sąsiadka i diabeł

Skarżyła się diabłu sąsiadka uparcie,
że nie może pojąć boskiego zrządzenia.
Dlaczego mnie stworzył taką szpetną czarcie?
Niby miłosierny, a sumienia nie ma.

Widziałeś go przecież nim cię strącił w piekło,
Czy jest świdrowaty, garbaty, otyły?
Kiedy patrzę w lustro, ogarnia mnie wściekłość,
dłużej już w te brednie wierzyć nie mam siły.

Że stworzył człowieka - podobieństwo własne,
że jest sprawiedliwy i kocha bez granic?
Modlę się o miłość nim samotnie zasnę,
garb rośnie, zez szpeci, a on ma to za nic.

Pomogę ci miłość zdobywać z brzydotą,
sprytny czart powiedział, puść cugle na luzik.
Nie wszystko co błyszczy, znaczy szczere złoto.
Pozwól bez pruderii użyć brzydkiej buzi.

A na lnie najlepiej, by inaczej było,
recepta skuteczna, zacznij od sąsiada.
Znam się na tym dobrze, (od tradycji wyłom.)
Po dziś dzień się sprawdza ta diabelska rada.

Basiu, gdybym napisała: dlaczegoś, mówiłoby to, że stwoarzył ją czart. A ona pyta czarta, dlaczego mnie stworzył taką szpetną.(stworzył Bog) Przeczytaj ze zrozumieniem.

autor

julka56

Dodano: 2010-02-06 11:14:37

Ten wiersz przeczytano 852 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie