Se tka

...z okazji swojego setnego wiersza potkałem sobie o życiu.

Niepewny wyraz czyjegoś imienia
Prochem będzie zanim pozostanie
Żywym na kartce białego papieru
Wiecznością gwiazd i blaskiem się stanie.

Wszystko być mogło. Może się wydarzy?
Kropla krwi jasnej błyszczy od teraz
Oczy przymykam gdy iskrą żarzy
To czego nie ma na powrót otwiera.

Znów ktoś odchodzi życie coś przegarnia
Krok jeszcze słabszy coraz krótszy cień
Mży krzywym światłem zmęczona latarnia
Do snu kładzie wolno niepewny dzień.

W przepastnych oknach pajęczyny płyną
Firany bielą niczym żagli mgła
Dębowy kredens prószy skamieliną
To pamięć szeptem odbija od dna.

Gdzie mrą marzenia zanikają słowa
Płomyczki myśli gasną raz po raz
Wszystko usycha, umiera, się chowa
Strachem zza ściany przypomina czas.

Teraz jest cisza i zapach w lawendzie
Łza w loży bycia ku ziemi się chyli
Dzisiaj jesteśmy lecz jutro nas nie ma
Wskazówki życia gnają do tej chwili.

Pomyślmy stojąc przed własnym lusterkiem
Włos srebrny gładząc w losu teatrze
Wszystko co w pędzie było tak wielkie
Ze śmiechem czas bez przekory zatrze.

autor

One Moment

Napisany: 2016-08-11 Dodano: 2016-08-11 12:23:52

Ten wiersz przeczytano 1628 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie