Sen

Zaśnieżonymi drogami Noworocznych kolęd
szłaś poprzez wielkie miasta, poprzez wsie, przez pole,
na wyścigi z gwiazdami, na wyścigi z księżycem.
A gdy szłaś uśmiechały się wszystkie ulice.
Sosny skrzyły soplami w zimowym bezruchu,
wśród gałązek ukrytych w białym, gęstym puchu.
Mróz na nich pozapalał srebrzyste światełka.
Srebrzyście lśnią ci oczy, i oddechu mgiełka
przy ustach jakby miejsce na twoje wyznanie.
Z ruchu warg twoich czytam „Już biegnę kochanie”.
Już biegniesz – więc ja biegnę także w twoją stronę.
A w gęstwinie trzepocą wróble przestraszone,
otrząsając lawiny bieli na twe włosy.
Śnieg topi się w twym cieple tworząc krople rosy,
które lśnią niczym diadem zdobiąc twoje skronie.
A dokoła śnieg pada, wszystko w bieli tonie.
I jeszcze krok, i jeszcze. Otwieram ramiona.
Już jesteś i już czuję twój oddech na twarzy.
Przytulasz się tak mocno tym biegiem zmęczona.
I tu budzę się nagle i jest koniec marzeń.
Leżę w łóżku i patrzę w sufit jakby w ekran
I tak się jakoś szaro robi dookoła.
Mój sen-film już się skończył. Dziś nie dali reklam.
Chwila……… bo ktoś mnie woła……….
Nie, nikt mnie nie woła.

autor

staryhotel

Napisany: 2014-08-23 Dodano: 2014-11-23 10:41:37

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie