Sens życia

W kolejny jesienny dzionek
za oknem słoneczko świeci,
a w sercu młodego człowieka
jest ciemność i brak jest promieni.
Szuka on sensu istnienia,
gdzie może znaleźć swe szczęście.
Szuka w zabawach, używkach
i gorszych rzeczach jeszcze.
Lecz nie wie, że gdzieś bliziutko
ktoś czeka właśnie na niego.
Woła go po cichutku,
zaprasza do domu swego.
Chce pomóc mu w jego problemach,
pocieszyć, przytulić do serca.
Chce wskazać mu drogę do nieba,
wprowadzić w bramy Królestwa.
Wystarczy się jemu oddać,
zawierzyć Bogu wszystko.
Pokochać Boga nad życie,
a zmieni się wtedy wszystko.

autor

magduś169

Dodano: 2008-05-20 21:39:17

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie