sepią malowane
w niemych fortepianach
zakurzone nuty
skrzypią
stare dźwięki
przebrzmiałych szlagierów
podłoga jęczy
spod zeschniętych desek
sypie się wiórami
podeptany charleston
zegar tyka
w rytmie cza- cza
twist
na godzinie dwunastej
pękają struny
niech szafa gra
autor
amnezja
Dodano: 2013-07-20 12:42:57
Ten wiersz przeczytano 1717 razy
Oddanych głosów: 38
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (29)
Lubię takie klimaty. Pozdrawiam
śliczny wiersz:) dla mnie:)
Stare fotografie
knajpki zapomniane porosłe kurzem
grajek już nie gra nutek
zapomniane fortepiany
wspomnienia tamtych lat
Pozdrawiam serdecznie:)
Niepotarzany magiczny klimat ...
Z pozdrowieniami
stare fotografie mają zawsze kolor sepii i magię.
choć smutek tu się przewija-fortepian,na którym już
nikt nie gra,deski knajpiane-na których już nikt nie
tańczy,szkoda,że te magiczne miejsca
"umierają"śmiercią naturalną.
Tematyka,forma,klimat -niesamowicie zestawione-brawo!
pozdrawiam serdecznie dużo weny życzę
Magia... to prawda, tak to działa.
Dziękuję, PanieMisiu
:)
Pozdrawiam.
Uwielbiam oglądać stare fotografie.Nie wiem dlaczego,
ale coś w nich jest magicznego.Pozdrawiam
Arameno, Zefirku, Gladus, Mati, serdeczności dla Was
za czytanie.
:)
Krzemanko, jak dobrze, że zobaczyłaś to, co
zamierzałam pokazać, dziękuję.
Pozdrawiam
:)
Pięknie:)
wiersz klimatyczny podszyty nostalgią duży plus
pozdrawiam :)
Nostalgicznie...Pozdrawiam:)
jak poprzedniczka, chociaż znam tylko z filmów i
starych obrazów, a gdyby tak wehikuł czasu? :)
Pewnie inni czytelnicy zinterpretują po swojemu, ja
zobaczyłam zdjęcie starej tancbudy
z fortepianem i grającą szafą. Klimatyczny wiersz.