Skazany na poezję

Choć potrafisz zrozumieć wieloznaczne słowa,
będziesz bez wyobraźni jakby ślepiec błądził,
zanim przekaz poety zdołasz adoptować,
poszerzając, tym samym, myślom horyzonty.

Trudno się nie pochylić nad poezji wdziękiem,
malkontentów i krnąbrnych zauroczyć może;
nawet serce z kamienia spłonie czy rozmięknie
i nim się zorientujesz, zapnie ci obrożę.

Odczytując znaczenia, bacznie się przysłuchuj,
kiedy słowo za słowem zmierza wprost do puenty;
metafory łaskoczą jak motyle w brzuchu,
i prowadzą cię prosto na bal wszystkich świętych.

Ile włożysz uczucia – wróci jak bumerang,
zwrot nakładów z procentem, więc się nie zarzekaj,
że nie będziesz świadomie kochał i umierał,
płynąc z nurtem myślami niczym wierna rzeka.

Nie o grzechu tu mowa, lecz o miękkich nogach,
co jak domy w posadach podczas burz się chwieją,
zgodnie z wiarą, że ciało jest świątynią Boga,
miłość zaś do poezji – dla ducha nadzieją.

autor

abandon

Napisany: 2017-02-19 Dodano: 2018-11-18 14:18:06

Ten wiersz przeczytano 1638 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sylabiczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie