Skłamałam...

dla Kropka, który wpuścił w mój szary świat promyk własnego słońca...

Tak, skłamałam...
Patrzę jak stoisz...niedowierzasz...
Buntują się w Tobie myśli...uczucia...
Oczy krzyczą... kiedyś tak wesołe, dziś szare...łzy nienawiści...

Tak, skłamałam...
Źle mi z tym...serce mi krwawi...
Stoję jednak nieugięta...
Czuję się podle ale wiem, że tak bedzie lepiej...dla Ciebie...

Tak, skłamałam...
Stoję przed Tobą...usta kamienne...
Uwierzyłeś...nie chcę widzić jak płaczesz...
Nie chciałam Cię skrzywdzić...a nieomal zabiłam...

Tak, skłamałam...
Zniszczyłam wszystko...zabiłam najcenniejszy skarb...Twoje uczucie...
Nie mówisz nic...nie chcesz wyjaśnień...
Wychodzisz...ogarnia mnie strach...przeraża pustka...

Tak, skłamałam...
Szatan zagląda mi w duszę...wygrał?...
Kwestia czasu...wieczność bez Ciebie...
Wybacz proszę...nie zapomnij...tesknię bardzo...kocham Ciebie...

Przepraszam...

autor

Sandra_19

Napisany: 2005-02-03 Dodano: 2005-02-03 12:26:56

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie