Skrawek życia

A gdybyś mnie polubił taką jaka jestem,
wierząc, że przeznaczenie nie błądzi w ciemności.
Wyszukało przypadkiem na spotkanie przestrzeń
z prozy czyniąc poezję, najzwyklej, najprościej.

Pomyślałeś – ta pani ma przyjazne oczy.
A co ja pomyślałam - nie mogę powiedzieć.
Tylko tyle, że ten pan, czymś mnie zauroczył.
Sama nie wiem dlaczego, skąd miałabym wiedzieć.

Fotografia to nieme odbicie postaci
lecz można ją wnikliwym patrzeniem ożywić.
W wymyślonej bliskości, chwilę się zatracić.
Bujający w obłokach są bardziej szczęśliwi.

Nie warto ważyć zalet, ani wad na szali,
zniszczonej z czasem wagi, przez przegrane życie.
Są niezdeptane łąki, by ich piękno chwalić,
skrawkiem wspólnego szczęścia, dzielić się w zachwycie.

autor

julka56

Dodano: 2010-09-23 11:36:06

Ten wiersz przeczytano 914 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie