Skrzypeczki

Skrzypeczki

Urodził się tam gdzie wiatr w chaszczach śpiewał
Wszędzie płaskie pola, naokoło gęste leśne drzewa
Muzyką był ptaków śpiew i żeńców śpiewne glosy
Wracających z pól, radośni w sianokosy

Żył w śród głuszy, mały niepozorny
Tak jak dziewczynki i inne pacholęta
Ale on jeden był w sobie zadziorny
W muzycznych swych talentach

Gdy patykiem grał na opłotków sztachetach
Wydobywał z nich głos i śpiew który zachwycał
Do pustego wiadra wrzucał kamyczki i nim potrząsał
Bawił go dźwięk, wtedy symfonie orkiestry słyszał

Dziwowali się ludzie z jego otoczenia
Kawałek deseczki, drut, włos z ogona konia
Cokolwiek znalazł z niego wydobywał i
w perlistą melodię zamieniał

Mijały lata i przygody życia, spełniał chłopięce marzenia
posiadł piękne skrzypce, z których cudowność wydobywa
wygrywa chłopięcą melodię tą z rodzicielskich łąk
To wszystko ucieleśnia, swym talentem – pracą swoich rąk

Autror:slonzok
Bolesław Zaja
Wiersz dedykuje memu przyjacielowi Andrzejowi M.

autor

slonzok

Napisany: 2013-10-22 Dodano: 2013-10-22 06:20:04

Ten wiersz przeczytano 918 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie