skrzypek

...idąc ulicą zatrzymała mnie smętna muza starszego pana - na stołku siedziało dziecko...

starość młodość
idąc ulicą nieobojętnie
możemy spotkać proste piękno
w skomplikowanym świecie

samotność lśni rosą w oku
mętne spojrzenie zgięte plecy
majestatyczne ruchy
zanim rozbije rytm

nabierze rozmachu
ptakiem wzleci wysoko
zadrży rażone akordem powietrze
już nie widzę starca

a jego skrzypce głaszczą serce
myślą wracam do jasnych chwil
raczkujących początków
płynących mlekiem

piękne kolory niezgaszone barwy
smaki odległe planety
piruety radości

miękko wspominam wdychając
rzewne akordy
wydech rozluźnia pręty klatki

wolna od przeszłości nadal słucham
cichej już treści pisanej rzeką aorty
kiedyś wrócimy - wierzcie mi dzieci

każde z nas - do swoich myśli
wystawi nam rachunek KTOŚ
za... wszystko - za cokolwiek

autor

mala.duza

Napisany: 2016-10-01 Dodano: 2016-10-01 06:07:16

Ten wiersz przeczytano 851 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie