Ślepe sokoły

....przypomniałaś mi tym wierszem mojego tatę
który chodził po lesie zbierał grzyby a właściwie
wnuki zbierały gdzie im kazał szukać a żeby czasu nie
tracić robił skarpetki na drutach...Minęło kilka lat i
tata mówi mi nie chodź do lasu nie ma ani borówek ani
grzybów...szkoda czasu...Poszłam jednak po drodze na
przystanek autobusowy przez las i zobaczyłam ile jest
wszystkiego w lesie... i wtedy zrozumiałam że zepsuł
się już taty sokoli wzrok...pozdrawiam...

"dźwigając garb na sobie
kiedy czubkiem nosa
własne orał pole"

Czytam -

zrozumie kto doznał
dźwigając na sobie
garb, a czubkiem nosa
własne orał pole
chociaż bystro patrzył
niczego nie widział
zbiera żniwo myśli
zawiodło sokole.


Bedzie plynniej :)

Podoba mi sie.