Słowo

pewien król zlecił swemu nadwornemu kucharzowi
arcytrudne zadanie :
aby ugotował danie jednocześnie najlepsze i najgorsze
...
kucharz przyrzadził mu na półmisku język

Słowa są jak bumerang, zawsze wracają :)

Dosadnie i uczciwie,pozdrawiam:)

Tak to prawda kiedyś słowa nie bolały i nie raniły?
Marianko, ciekawy wiersz i taki prawdziwy, czyli samo
życie zmienił się człowiek i to bardzo, mhmmmmmmmm
empatia gdzie się zapodziała…


Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem:)

Smutek ładnie podany...
+ Pozdrawiam :)

:)))

Gabi nic się nie stało - nie dziwie się wczorajszy
dzień był szczęśliwy dla mnie też - antologia-:-)

Wróciłam już tu u Ciebie byłam.
Tak moje serce się radowało,
że o punktach zapomniało,
co niniejszym czynię z radością:))))))

smutna, bardzo smutna refleksja

Słowem można ranić - słowem można podtrzymać na dychu
- ładnie Marianko
Pozdrawiam Serdecznie

słowo może uzdrawiać
niestety zabić też może
pozdrawiam

a słowo się rzekło i czasami żałujemy ukłony

"a kiedyś było dobre..." O jaki piękny i bardzo mądry
"motyl". Słowo szargane, rzucane bezmyślnie,bez krzty
szacunku, raniące serce...Świat się zmienia, ludzie
robią się zimni, nieczuli, pęd za mamoną depcze Słowo
nagminnie z premedytacją...Zatrzymujesz i zmuszasz do
refleksji.To dobrze.Pozdrawiam i uśmiech zostawiam :-)

Mówią, że człowiek uczy się całe życie,ja dopiero
teraz dowiedziałam się, ze słowem można nawet
zabić.Dobry wiersz!

Człowiek wszystko zniszczy nawet siebie