Śmierć drzew

Nadciągnęło szare,ciężkie niebo.
Drzewa zlęknione zaczęły sie chwiać.
"Nie bójcie się nieba-nic Wam nie grozi"-
powiedział mężczyzna i zaczął się śmiać.

Drzewa uspokojone,z radościa i ufnością
kołysac sie zaczęły.
Aż tu nagle z szarego nieba
ciężkie strugi deszczu biczowac jęły.

Śmiech mężczyzny z naiwności drzew
rozlegał sie echem pośród pustyni.
Śmierć drzew,ich złamane życie i dusza
legły u stóp zła-
to jeszcze tragiczniejszymi je czyni.

autor

uciekinierka

Dodano: 2005-03-17 15:43:41

Ten wiersz przeczytano 1496 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie