Śmierć DUSZY

Przeminęło lato, przeminęła jesień i przemija zima.
Ciągle Cię wołam lecz Ty nie słyszysz.
Nie słyszysz łkania i błagania mego.
Moje łzy są jak krople krwi spływające z mych rąk teraz gdy już stoję u kresu sił bezdusznie czując jak serce me przestaje bić.
Opadły już kajdany bólu mego, a cierpienie uleciało wraz z duszą mą.
Przestaje już być...przestaje żyć...odchodzę gdzieś...tak dobrze mi jest...

autor

agatellia20

Dodano: 2006-11-21 10:47:16

Ten wiersz przeczytano 373 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie