Smutny anioł
Anioł poleciał do nieba
opuszcza ziemię,
łez już nie zna
i nie wie
co to cierpienie.
Spojrzał w dół
na tych co go kochali,
zobaczył żal i ból
i to,że płakali.
Szukał uśmiechu
znalazł smutne spojrzenia
które na niebie szukały
tego co na ziemi
już nie ma.
Moje anioły znalazły już mój uśmiech.Pozwólcie im zobaczyć wasze uśmiechy,aby nie były smutne.
autor
Paloma
Dodano: 2008-12-25 19:31:37
Ten wiersz przeczytano 1121 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
anioł uciekł zamiast bronić i dodawać otuchy...ładnie
napisany "+"
W wierszu nie czuję Twojego uśmiechu, ale miło, że
anioły go widzą.
Faktycznie... brakuje uśmiechu ... Ludzie biegają ...
jeden na drugiego nie zwraca uwagi....Każdy zamknięty
w swej skorupie próbuje jakoś przetrwać.....**** A Ty
pewnie Raczek jesteś? Może miałam pecha i spotkałam na
swojej drodze tego właśnie jednego z najgorszych
egoistów.... pozdrawiam...
Tak ,bardzo dobrze że widzą już Twój uśmiech
- czas goi rany ale pamięć szczera i radosna winna
trwać na zawsze-pozdrawiam!
Zbyt banalne jak dla mnie.