Spacer o świcie s

Niebo nie wskazywało że rodzi się tęcza,
nad srebrnymi bukami grom chmury podzielił.
Neonową poświatą zasnuł tło kipieli -
której błękit spienione jezioro zawdzięcza.

Stopy nam węże szkliste deszczem omiatały,
obłoki nad łąkami przebijało Słońce.
Korony słoneczników obsiadały dzwońce,
i dojrzałe nasiona z nich wyłuskiwały.

Poranek okrył rosą kępy olszynowe,
szarość swymi mackami drąży barwy świtu.
Budzące się nad wodą światło rubinowe-

mazał cień nad brzegami poblaskiem nefrytu.
Miałaś twarz ogorzałą, policzki pąsowe,
gdy ci w oczach mrugały iskierki zachwytu.

autor

Stumpy

Napisany: 2018-01-23 Dodano: 2018-01-23 07:34:04

Ten wiersz przeczytano 1023 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Sonet Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie