spłakane szyby

Co za oczami widzimy
gdy kapią smutne deszcze
a rynna krwią spływa
jakby, bo słońce wstaje
i to nie zmrok już
a mgła, co bardziej
otumania niż ta szklanka

Czym pulsuje nasze tętno
jeśli w ogóle tańczy mięsień
serca i podcięty, nie ucieka
A tętnica krwią spływa
podczas gdy księżyc patrzy,
przez skórę prześwieca
wybladłą na wylot

Co krzyczy nasze gardło
gdy struny jego nieme, przecież
urwały się wszystkie
razem z jakimś kontaktem
Bezdźwięczny głos potoczy się tylko
na pięć stron świata
nawet linia wody zadrga
i ucichnie, gdy zamilkniesz

Co my, ci to ci co nie śpią
To my, samotni z poduszkami
Ci sami co w deszczu, grzebią
Spragnionymi palcami
Samotnością grzeszą i wrzeszczą
To ci sami.









(:] już poza wierszem: nie podoba mi się wymuszana na tym portalu klasyfikacja napisanego tekstu. nie mam ochoty określać czy wiersz jest "ciepły", "zimny" czy "wrogi". trudno też wybrać z listy liczącej raptem kilka pozycji, o czym jest ten wiersz, czyli określić "tematykę". przepraszam ale ja chyba tego nie umiem. pozdrawiam poetów i poetki!)

autor

żbik

Dodano: 2009-06-10 03:47:24

Ten wiersz przeczytano 1092 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bajka Klimat Zimny Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie