Spowiedź
Ucieczką w ucieczkę bywają wiersze
Niby wymyślasz ładniej nazywasz
Horyzonty uczuć odrobine śmielsze
Metaforą liryczną prawdę pokrywasz
Podmiotem przecież nie musisz być
Autorem tak lecz nie swojej historii
Tak łatwo w wierszach prawdę skryć
Pisząc jawnie o niej w szerokiej teorii
Nawet gdy piszesz o smutku, rozpaczy
Nikt nie musi wiedzieć czyje to łzy
Chociaż wyobraźnia - nikt nie zobaczy
Czy to Twoje uczucia tą drogą szły
W smutnej zadumie pochylasz twarz
Zmęczone oczy biegają po ścianach
Kiedy nie widzą - ukradkiem łkasz
Gdy patrzą starasz się ukryć łkania
I tylko w wierszach rozpacz ujawniasz
W nich jakby śmielej się można przyznać
Jeszcze błędy w słowach posprawdzasz
Chociaż pisząc do błędu lżej się
przyznać
Bywaja czasami literówki lub nawet orty
Lecz ja tego tą chwilą nie umie wyłapać
To takie przekleństwa moje jakby czorty
Jedyne co mogę to po głowie się drapać
Może to głowa szwankuję za dużo chemii
Że teraz umysł tak przed oczyma chowa
Może to z nerwów lecz kto mi to zmieni?
W mym mózgu każda komórka nerwowa
Arturro
Komentarze (21)
Zgoda, historie innych ale w naszych słowach.
Pozdrawiam
gdyby nie te wartościowe komórki nerwowe,
nie zachodzilibyśmy po rozum do głowy
ciekawy wiersz
pozdrawiam :)
Tak dokładnie ale jest ten luksus ta możliwość
wyparcia się tego . Wiadomo że chcemy coś przekazać
swojego dokładnie tak jest . Taki krzyk czasami
rozpaczy osobistej ale wygodny bo z za kurtyny
wiersza. Zawsze coś jest oparte na czymś lub jest
pochodną czegoś. Często pocieszamy kogoś roztłumaczamy
coś w komentarzach .wiele rzeczy można wyolbrzymić lub
pomniejszyć nawet osobistą tragedię ale jednak
iformacja o tym zostaje podana. Wiele rzeczy można się
domyślacz interpretować na swój sposób np.
Potwór się śnił
Czarownica się śniła
Tato mnie bił
I mama mnie biła
Pierwsze dwa wersy mogą lecz nie musza być
interpretowane tak samo jak kolejne dwa ale za to nie
można
Zaprzeczyć ze trzeci i czwarty nie mówią o tym samym
co dawa poerwsze
Witaj.
Zgadzam się, z moimi przedmówcami.
W każdym wierszu, zawsze jest namiastka nas, autorów,
przede wszystkim, w przekazie emocji.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Za Anną, dokładnie tak jest, ale tylko autor wie, ile.
W każdym wierszu jest trochę autora, bo choćby
opowiadał historię innych- to i tak jest to spojrzenie
z punktu widzenia tego kto pisze.