Stojąc na... (krawędzi)

Krawędź
Wpadasz do niej niczym wiatr do pustej przestrzeni
Liczysz dni jak stopnie do Nieba
Życie wciąż pakuje Cię w nowe problemy
Ale żyjesz
Bo w końcu po to ci pozwolono
Bo w końcu po to ci pozwolono


Ale
gdy
Nie
Ma
Już
Nic

Ale
gdy
Nie
Masz
Już
Nic


Wtedy krawędź zmienia się w pusty sens
I wiatr nie jest taki sam
Czerń ogarnia Twój wzrok
Nie masz sił na nastepny
Krok

autor

Mandragora

Napisany: 2005-06-09 Dodano: 2005-06-09 18:06:58

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie