STOPKLATKA Z ŻYCIA
czy to jest miłość bez słowa kocham
choć serce w piersi ze szczęścia skacze
ono wciąż nie wie co powiedziałaś
że ja się z tobą już nie zobaczę
to zabolało podcięło nogi
lecz zrozumiałem co przez to myślisz
ja się nie gniewam takie jest życie
choć gdy pomyślę łza z oczu płynie
fakt że cię w życiu swoim spotkałem
przeżyłem chwile z miłością marzeń
wciąż mam szacunek dla ciebie miła
bo dzięki tobie poznałem szczęście
myślę o tobie martwię o zdrowie
choć z wzajemnością i to jest miłe
sądzę że piękno w całym nieszczęściu
jest to co w sercu bez słowa kocham
autor
wojtek W
Dodano: 2020-05-23 11:09:00
Ten wiersz przeczytano 779 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Piękny wiersz. O miłości można pisać zawsze i na wiele
sposobów.
Pozdrawiam serdecznie :)
Czasami są takie rodzaje miłości... ważne aby nauczyć
się z tym żyć :-) pozdrawiam Wojtku
Z pewnością taka miłość bez wzajemności jest bardzo
trudna, pozdrawiam serdecznie.
Witaj Wojtku.
Bardzo ciekawy wiersz, “stopklatka z życia".
Cóż, nie każdą miłość, można przyjąć.
Pozdrawiam Wojtku.:)
Piękny i bardzo smutny wiersz. Pozdrawiam.
To trudna miłość bez wzajemności - zostały
marzenia ....
pozdrawiam
Można, bo deklaracje nie są najistotniejsze. Czuję
delikatnie wspomniane głębokie niespełnienie. Ładny
wiersz. /. Pozdrawiam
prawdziwa miłość, choć czasem niespełniona, zostawia
trwały ślad w sercu.
To prawda, słowo to jedno a okazanie tego, to drugie i
najważniejsze jest to, aby okazywać a nie mówić :)
Pozdrawiam serdecznie +++
Można kogoś kochać bez wzajemności. To zupełnie
normalne, ale na dłuższą metę prowadzi msz do
frustracji.
Drobna uwaga:
Martwić się to czasownik tzw. zwrotny. Zaimka
zwrotnego „się” nie można opuścić.
Pozdrawiam :)
Pięknie. Byle tylko nie osaczać kogoś swoją
miłością...
Bywasz niesamowicie szarmancki, kochasz... - i one -
kochają. Nie do końca wiem - po co - i dlaczego w tym
wierszu się - jednak - dystansujesz. - Czy w imię
prawdy?
Póki co- takie jest moje poszukiwanie.. -
poszukiwanie czytelnika.
Pozdrawiam Wojtku:)
Piękny wiersz.
Tak, to prawda, można tak kochać, choć jest to trudne,
bolesne...
Pozdrawiam serdecznie :)