Straceni...

W morzu atłasu szukamy się.
W gniewie unośnym błądzimy wciąż.
Gdy dzień stoi w oknie - giniemy, giną nasze ciała grzeszne.
Umieramy, jak wygnańcy dnia.
Zmierzch niczym wybawca...
gdy nadchodzi zrzucamy powłoki cielesne i znów w utopi szukamy sie.
Nasze dusze tak nagie, a my tak naiwni...
bo nocą należymy do miłości,
bo nocą należymy do siebie,
bo nocą należymy do straconych.

autor

Vilandra....

Dodano: 2006-11-30 15:43:27

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie