Straszna fraszka.

Zdecydowano gdzieś tam na górze,
by skorygować ciałko pacjenta.
I wśród oklasków, wiwatów wtórze
nowa kuracja została wszczęta.

Najpierw obcięto mu rączkę prawą.
„Przecież niesprawna” – tak powiedziano.
„Wstawimy nową!” „Cudownie! Brawo!”
Trzy dni, trzy noce bark obszywano.

Druga w kolejce – „ciach!” – była nóżka.
„Przecież zbyteczna” – znów ogłoszono.
Odjęto krótko, poniżej brzuszka.
„Nie chodzić! Skakać!” – tak wyjaśniono.

Dalej na liście - błękitne oczko.
„Jedno wystarczy!” – tak powiedziano.
Dziurkę zaszyto, a fałdki z boczku
równo obcięto i wyrównano.

Też się zajęli gościa serduszkiem.
„To przestarzałe, czas dać mu nowe!”
Zrobili lepsze – worek z garnuszkiem.
Wstawili, zszyli – i już gotowe.

Pacjent nie biega? Nic to nie szkodzi!
Jedną ma rączkę? Żaden ambaras!
Reszta w porządku - choć słabo widzi,
da sobie radę, gdy się postara!

Psuć się zaczęło … serduszko nowe.
„Mózg czas naprawić!” – stwierdzili spece.
Lecz nim zaczęli rozkrawać głowę
pacjent … słów szkoda … w Boskiej opiece.

Niech w końcu fraszka morał wyjawi,
który choć trochę w życiu pomoże.
Możesz być ślepy, głuchy, koślawy,
bez ręki, nogi także żyć możesz.

Lecz gdy ci wytną, mój przyjacielu,
serce lub mózg twój własny, prywatny,
to mimo starań medyków wielu
będziesz już tutaj mało przydatny.

[Doszukiwanie się jakiegokolwiek podobieństwa do obecnej sytuacji społ-politycznej jest dalece nieuprawnione]

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2016-05-20 Dodano: 2016-05-20 21:28:01

Ten wiersz przeczytano 1252 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Fraszka Klimat Refleksyjny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie