świerszczyku pomóż

jeszcze czas trzyma jesieni szatę
zagłusza ciszę szum ptasich skrzydeł
opustoszały gałęzie drzewa
i czuć w powietrzu biegnącą zimę

a już się serce wyrywa naprzód
gdzie są świątynie ogrodów słońca
w stronę błękitu dźwigają pąki
kwiaty wśród ciepłych świetlanych pląsań

i z niewidzialnych klepsydr pył złoty
sypie się w słodkie modlitwy dzwonów
nie ma bezwładu szarug jesiennych
świerszczyku polny myśli mej pomóż

niech nie ugina się pod ciężarem
ciepło niech będzie niczym dynamit
w ramionach znajdzie właściwe miejsce
do słów przesącza się z marzeniami

autor

Maryla

Dodano: 2009-11-12 14:12:41

Ten wiersz przeczytano 1405 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie