święta pachnące pomarańczą (proza)

W latach osiemdziesiątych owoce cytrusowe były rarytasem.
Około dwa tygodnie przed Bożym Narodzeniem, po mieście rozchodziła się wieść. Do portu zawinęły statki ze słonecznym cargo.
Za kilka dni powinny pojawić się w sprzedaży.

Tego roku w sklepach hulał wiatr.
Kilometrowe kolejki po wszystko, były czymś normalnym. Jednak nic nie było w stanie
przytłumić podniecenia i radości.
Ożyły osiedlowe trzepaki. Panowie z wigorem uderzali w ‘perskie’ dywany.
Panie dźwigały siatki wypełnione tym, co akurat 'rzucono' do sklepów.
‘Korale’ toaletowego papieru, były powodem do dumy. Na bazarach tętniło życiem.
To tam odbywała się wymiana walut, przesłana przez rodziny z RFN-u lub dalekiej
Ameryki. ‘Koniki’ miały pełne ręce roboty.

Ulice i domy w mundurowej szarości. W sklepach zamiast kolorowych światełek
świeciły puste półki. Reklama nie była dzwignią handlu.

W dzień Wigilli wraz z rodzeństwem stroiliśmy choinkę, łańcuchami z kolorowego papieru i anielskim ‘włosem’ W domu pachniało lasem, cynamonem i grzybami.
Mama dyskretnie złożyła skromne prezenty,
gdy my wypatrywaliśmy pierwszej gwiazdki.

Wreszcie odświętnie ubrani zasiedliśmy do pięknie nakrytego stołu.
Tata uroczstym głosem odczytał z Biblii o Narodzinach Dzieciątka Jezus,
po czym następowało dzielenie się opłatkiem.
Wiele lat później dowiedziałam się, że to polska, niepowtarzalna tradycja.

Podczas śpiewania kolęd bawił mnie głos Taty, śpiew nie był jego mocną stroną.
W trakcie rozpakowywania prezentów,
z radia ‘Beskid’ sączyło się radosne
‘Dzisiaj w Betlejem...’
To wtedy z namaszczeniem delektowałam się zapachem pomarańczy (była jednym z prezentow, obok szalika i rajstop). Byłam szczęśliwa.
Pasterka o północy, sąsiedzi składający sobie życzenia i chrzęst śniegu pod butami.

Od tamtego czasu upłnęło wiele Wigilijnych wieczorów.

Wiele twarzy zachowałam w pamięci. Powitałam drogie twarzyczki dzieci.
Gdy były już trochę starsze, opowiedziałam im o moich świętach w Ojczyźnie.
Jakie było moje wzruszenie, kiedy w pewien Wigilijny wieczor, przejęte, wręczyły mi
prezent. W paczuszce znajdowała się najpiękniejsza pomarańcza jaką kiedykolwiek
otrzymałam. Na dołączonej kartce widniał napis:
‘Merry Christmas Mom. From now on, our Christmas will always have
the special Polish fragrance. Orange’*

* Wesołych świąt Mamo. Od tej pory, nasze Boże Narodzenie, już zawsze będzie miało ten specjalny polski zapach. Pomarańczy.

autor

Donna

Napisany: 2016-12-02 Dodano: 2016-12-02 06:24:13

Ten wiersz przeczytano 2488 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie